RECENZJE
piszcie, Wasze recenzje zamieścimy
Klaun to powieść wielopłaszczyznowa i wielowątkowa, jak złożona jest postać głównego bohatera - Sobowskiego. Gra idzie tu o wielka stawkę: o uczucia, o forsę, o sukces, o karierę, w pogoni za którymi ludzie są gotowi na wszystko. To temat nienowy. I choć wszystko już było powiedziane na ten temat i wszystkie gesty wykonane, jak pisze sam autor, to takie jest życie. Każdy się rodzi, dojrzewa, kocha i nienawidzi rodziców, marzy, kocha się szczęśliwie lub nieszczęśliwie, walczy z życiem, poddaje się by znowu walczyć, ponosi klęski lub jego życie to pasmo sukcesów, lub może mu się tak tylko wydaje.
Klaun to powieść o czasie, o przemijaniu, które dopadają każdego wcześniej czy później w postaci kryzysu wieku średniego. Sobowski dokonuje bilansu, podlicza, sumuje. Zlicza plusy i minusy, zyski i straty, rozliczając się ze swoim sumieniem. Przeszłość wraca do niego jak bumerang w najmniej oczekiwanym momencie, burząc teraźniejszość i siejąc spustoszenie. Ale nie ma od tego ucieczki. Sobowski ma wiele imion: klaun, błazen, komediant, pajac, każdy-z-nas. Pytania, które zadaje sobie Es, mają wymiar uniwersalny. To również pytanie o wszechogarniający nas konformizm. Piekło i niebo, dobro i zło nosimy bowiem w sobie. Co dnia dokonujemy wyboru i co dnia życie staje się na nowo. Autor jest mistrzem nastrojów. Jest tu wszystko: strach, obrzydzenie, smutek, miłość, seks, cynizm, altruizm, radość, łzy - odpryski życia jak okruchy potłuczonego lustra. Klaun to książka przenikająca i poruszająca i dlatego warto po nią sięgnąć!
I jeszcze jedna myśl, która nasunęła mi się przy czytaniu Klauna: To świetny pomysł na film, to prawie gotowy scenariusz. Warto by producentów filmowych zainteresować ta książką!
Amatorka
