1
AKT II, scena 2
PORUCZNIK PIOTR
Tak, długą drogę raczyliście przebyć,
z mglistej Jutlandii na puszczańskie
[szlaki.
Nawet prześwietne nazwy waszych zamków
stają się dla was iluzją sprzed wieków,
dalekim echem zwycięstw i tragedii.
Lecz uruchomcie fantazję raz jeszcze.
Fortynbras bowiem swe policje stawia
nad Elsynoru białemi murami
i pospolitość spowija już Danię,
jak płaszcz bankiera lub kitel szynkarza.
Kończą się czasy wielkich bohaterów,
królów, co krwi swej nie pomni ni trudu.
Pozostał handel, wygody i uczty.
Jest zysk, lecz nie ma miejsca dla legendy.
Tak! Rozpoznałem tę misję szlachetną!
Przejrzałem plany dobrze przez was skryte.
Chcecie odzyskać dla chwały niebieskiej
swoje Królestwo!
To i ja planuję!
